Yedi yıl olmuş.. bloggerlik ölmeden, acundan az sonra, influencerlik başlamadan, buralardaydım.. ambalajcilik oynamaktan zaman ayırıp yazmaya devam etmedim, pişmanım.. edebiyatım güçlü olduğundan değil, para şöhret zaten yanımızdan geçmez, pişmanım sadece onca yeni yeri, dostlarla yolculukları, güzel anıları, mucizeleri mutlulukları, huzunleri, sonsuzluğa kayıt dusmedigim için..
cok yıllardan uzun yollardan sonra merhaba dedirten;
deniz ;) 🥳
oğlumuz 🧿
Doğar doğmaz huzuru, mutluluğu, varlığı ile 40 yılın varlığına yepyeni bir boyut kazandırdı; hayat tabi biraz nazarli, bu boyut beni oglumuzdan 4000 km uzakta, ispanyol gribinden, ki yaklaşık yüz yıllık bir donem sonraki en büyük pandemi ve lockdown doneminde, doğumundan bugüne skype ile bir iletisime mahkum yaşanıyor.
Tüm canlilar, tabi belli ve düşük bir hayatta kalma yüzdesi ile ama başına buyruk, daha ilk andan kendi baslarina bir mücadele ile hayata başlarken, insanin bu kadar bağımlı, bu kadar caresiz ve masum, bu kadar ne yapacağını bilmez bir şekilde dunyaya gelmesi sanırım doğaya karşı olan bitmek bilmez hükmetme arzusunun ve hunharca, yıkıcı hırsının evrimde genlere işleyen temel nedeni.
Butun çaresizliği ve farkindasizligi ve gizemi ile bir bebeğin belki herkes icin değil ama mutlu çok mutlu deliler gibi mutlu hissedecekler için belki de tum değerlerini mutluluklarını solda sıfır hissettiren şey sanirim yoktan var etmenin karşılaştırılamaz hazzı, sahiplenme duygusunun icsellestirildigi zirve noktası, gerçekten birine karşılıksız vermenin duru güzelliği olsa gerek.
Skype babası olarak restoran vitrininden içerideki tavuk fırınına hayali ekmek banan Kemal Sunal gibiyim, nasıl baska bir şey olduğunu görüyorum ama tarif edecek kadar içinde değilim, umarim bir bu kadar ara vermeden daha temaslı koklamalı sarıp sarmalamali tecrübelerimi ifade etmek üzere.
Merhaba kucuk Deniz, Merhaba yeni eJdeR
